Trochę kultury #3 - niekosmetyczni ulubieńcy maja?

Cześć!

Ten kto mnie obserwuje na facebooku, wie, że nie było mnie, bo zabalowałam na weselu :) W piątek rano wyjechałam, po południu było wesele i zabawa do rana. W sobotę położyłam się o 6 rano i przed 10 znowu na nogach. 

Wczoraj po południu już wróciłam do Warszawy, ale sił jeszcze nie nabrałam, więc dziś taki luźny pościk, bo dawno nie było nic niekosmetycznego ;)

Pomyślałam o niekosmetycznych ulubieńcach maja, ale nie wiem, czy rzeczywiście coś z tego wyjdzie :)

SERIAL

Body of proof lub też w naszym ojczystym języku - Anatomia Prawdy. Serial został mi polecony, podeszłam trochę sceptycznie, ale jak tylko zaczęłam oglądać wciągnęłam się strasznie.

Wszystko kręci się wokół głównej bohaterki Dr Megan Hunt, która jest lekarzem sądowym i na podstawie sekcji zwłok ustala przebieg zdarzeń. W tej pracy pomaga jej kilka innych postaci, których naprawdę nie można polubić. Sama bohaterka jest postacią dynamiczną, zaczynamy od ekscentrycznej lekarki, która myśli, że jest najmądrzejsza na świecie i nie lubi kontaktów z ludźmi. Z czasem Megan zmienia się, zaczyna dbać o przyjaciół, interesuje się ich życiem, polepsza kontakty z córką i staje się o wiele lepszym człowiekiem. Jednak przeświadczenie o swojej wyższości nadal pozostaje ;) Mogłabym ją porównać do postaci Dr House'a czy też Sherlocka (z wersji emitowanej na BBC), powiedziałabym, że Megan nie dorasta im do pięt, ale dedukcją i charakterem może być odrobinę wzorowana na wymienionych bohaterach.
Dr Hunt jest grana przez Danę Delany, być może jest ona Wam znana z Serialu Gotowe na wszystko. Wydaje mi się, że jest naprawdę doskonała w tej roli, ale to już kwestia subiektywnej oceny :)

Nie będę się tu rozpisywać dużo o fabule serialu, po prostu trzeba to obejrzeć samemu. Powiem tylko, że naprawdę się nie nudziłam. Każdy odcinek przynosi nam nowe morderstwa i nowe zagadki, które usilnie staramy się rozwiązać.

FILM

X-men to seria filmów chyba każdemu znana? Wcześniej oglądałam tylko jedną czy dwie części, ostatnio był jednak w kinie maraton tych filmów wraz z najnowszą częścią. To mnie zainspirowało do powrotu do bohaterów z mojego dzieciństwa. Zawsze z bratem oglądaliśmy animowany serial x-men, który jest podobny pod względem bohaterów i niektórych wątków.

Krótko przybliżając fabułę filmy pokazują mutantów, ludzi z tak zwanym genem X, który daje im nadprzyrodzone moce. Każdy ma inny dar, niektórzy posługują się telekinezą, inni są zmiennokształtni, mają moce nad pogodą, mogłaby tak wymieniać i wymieniać. 

Głównie wszystko opiera się na walce dobra ze złem, czyli grupy X-menów, którzy są dobrzy i chcą normalnie żyć w towarzystwie zwykłych ludzi. Tej grupie przewodzi Profesor Xavier, który wciąż ściera się z Magneto, który jest przywódcą mutantów, którzy chcą zniszczyć ludzi i przejąć władzę nad światem.

Ostatnia część "Pierwsza klasa" opowiada o początku wszystkiego, młody Charles Xavier dopiero zaczyna zbierać swoją grupę, wyjaśnia się wiele niedopowiedzeń z poprzednich części.

Wcześniej nie ciągnęło mnie do tych filmów, wydawało mi się, że nie będę ich lubiła. Ostatecznie okazało się, że je po prostu uwielbiam i mogłabym obejrzeć jeszcze kilka razy :) 

KSIĄŻKA

Długo się zastanawiałam, co tu wpisać, nie mogłam się zdecydować. Jednak wybór padł na Nację Pratchetta. To była pierwsza książka, po którą sięgnęłam zaraz po maturze, kiedy leżałam z bólem brzucha i nie wiedziałam, co ze sobą zrobić. Nacja leżała na półce jeszcze nie przeczytana.

Główny bohater Mau wraca na swoją rodzinną wyspę po przebyciu "rytuału przejścia", musiał mieszkać na innej wyspie i dawać sobie radę sam. Jednak okazuje się, że tsunami zmiotło całą wyspę i Mau pozostaje jedynym żywym mieszkańcem wyspy. Na szczęście taki stan rzeczy nie pozostaje na długo.

Książka pozwala nam towarzyszyć Mau w odbudowywaniu życia po katastrofie, widzimy jego wygrane i niepowodzenia, wraz z nim możemy odczuwać swego rodzaju bezsilność wobec sił natury.

Myślę, że to nie jest książka tylko dla dzieci, choć wiek głównego bohatera mógłby na to wskazywać. Ja niby jestem dorosła, a wciągnęłam Nację za jednym posiedzeniem, jeden dzień wystarczył na całą książkę, co wskazuje na to, że widać nie jest taka zła ;)

MUZYKA

Długi czas nie byłam przekonana do Meli Koteluk, oprócz jednej jej piosenki z Czesławem Mozilem z filmu "Baczyński". 

Jednak siedząc w poczekalni u lekarza trafiłam na link do tej piosenki i postanowiłam przesłuchać. Spodobała mi się :) Trochę byłam zdziwiona, bo raczej nie trafiłaby w mój gust muzyczny, ale widać życie jest pełne niespodzianek.

No i trochę przyzwyczaiłam się do tej piosenkarki oglądając Prawo Agaty, bo często tam występuje (chyba, że to nie ona, tylko ktoś podobny ;) ).

No i to na razie byłoby na tyle :) W czerwcu będę bardziej zwracać uwagę na ulubieńców, może uda się z tego zbudować ładną serię postów :)

Interesują Was w ogóle takie posty?

Jak u Was wyglądają niekosmetyczni ulubieńcy maja?

Buziaki!